Rozdział #4

    Tajemnica książki cz.5
   
     Gdy weszła do pokoju położyła się na łóżko i patrzyła się w sufit. Po godzinie bezczynnego leżenia, do pokoju weszła Mary i powiedziała:
  - Janet chodź na dół, tata już film włącza.
  - Mamo muszę? - zapytała ze zmęczeniem
  - Raczej tak, a coś się stało?
  - Źle się czuję.
  - No to trudno, powiem tacie. Idź spać.
Janet nic więcej nie mówiła odwróciła się na drugi bok i leżała dalej. Zaraz przed zaśnięciem spojrzała na zegar i zobaczyła że jest dwudziesta-druga godzina, i poszła spać. O drugiej się obudziła i, ujrzała w odbiciu lustra siedzącego chłopca. Z miejsca się podniosła i podbiegła na palcach do lustra. Usiadła przed lustrem, i zapytała:
  - Cześć! O jaką przysługę chciałeś mnie poprosić?
  - Witaj. - szepnął - Nie krzycz tak bo obudzisz swoich rodziców, i pomyślą że masz rozdwojoną jaźń.
  - Czemu? - spytała
  - Bo, tylko ty mnie widzisz.
  -  Dobrze. - odszepnęła i mówiła dalej. - To co chciałeś?
  - Chcesz się ze mną przyjaźnić?
  - Oczywiście! - Odpowiedziała lekko unosząc ton ale jednak nie krzycząc.
  - To zrób coś dla mnie.
  - Zrobię wszystko.
  - Jeśli chcesz, się ze mną przyjaźnić, to musisz wyciąć sobie na ręku moje imię.
  - Hmm.. Zrobiła bym to ale jeśli rodzice to zobacz...
  - A chcesz się ze mną przyjaźnić czy nie? - Przerwał jej.
  - Chce! Ale się boję co powiedzą. - Odpowiedziała.
  - O to się nie martw. - Odpowiedział z uśmiechem chłopiec.
  - A jak masz na imię? - Zapytała.
  - Natan. A ty?
  - O bardzo ładne imię, a ja mam na imię Janet. - Powiedziała z entuzjazmem.
  - Pasuje do ciebie to imię. Wiesz co oznacza twoje imię w mojej religii? - Spytał chłopiec
  - Nie, co?
  - Zdrada. - Powiedział z zacięciem chłopiec.
Rozmawiali całą noc. Natan opowiedział Janet o niej samej. Dowiedziała się od niego więcej niż od rodziców.